ေမြးဖြားရာမွသည္ေသျခင္းဆီသို႔အဆံုးရွိေသာရွင္သန္ေနသည္႔ၾကားကာလကိုဘ၀ဟု
မွတ္ယူၾကရမည္ဆိုလွ်င္ရွင္သန္ေနေသာဘ၀သည္အဘယ္အရာအတြက္
အသက္ရွင္ေနၾကရသနည္း။လူတိုင္းအတြက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာႏွစ္သက္ေက်နပ္စရာ
အေျဖမ်ားရွိေနပါလိမ္႔မည္။မိမိအႏွစ္သက္ဆံုးအေျဖမွာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ျဖစ္သည္။
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကင္းေသာဘ၀သည္အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္မည္။ရွင္သန္ေနေသာဘ၀တြင္
ကုန္လြန္ခဲ႔ျပီးေသာအတိတ္ကာလ၊လက္ရွိရင္ဆိုင္ေနရေသာပစၥဳပၸန္ကာလႏွင္႔
ေနာင္လာမဲ႔ေမွ်ာ္လင္႔ရာအနာဂတ္ကာလဟူ၍ရွိေနပါသည္။လက္ရွိရွင္သန္ေနေသာ
လူသား၏ေမွ်ာ္လင္႔ရာသည္အနာဂတ္ျဖစ္ေနသလိုအတိတ္ကာလ၏ျဖစ္ရပ္မ်ားစြာ
ကိုလည္းအနာဂတ္ကာလဲထိသယ္ေဆာင္ေနၾကသည္။အတိတ္၏မွတ္မွတ္သားသား
ပံုရိပ္မ်ားကိုသယ္ေဆာင္၍အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ၾကီးစြာတမ္းတေနျခင္းသည္
ဘ၀ျဖစ္၏။တစ္ခါတစ္ရံပစၥဳပၸန္ကိုေမ႔ေလ်ာ႔ေနတတ္ၾကသည္။ဤသို႔ေသာလူသား၏
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေအာင္ျမင္မႈကားအဘယ္႔နည္း။အတိတ္မွာလည္းမရွိ၊အနာဂတ္မွာလည္း
မရွိ၊ပစၥဳပၸန္၌သာရွိ၏။ရင္ဆိုင္ေနရေသာပစၥဳပၸန္မွသည္ေနာင္လာမည္႔အနာဂတ္
ေအာင္ျမင္ျခင္းအခြင္႔အလမ္းကိုၾကိဳးပမ္းေနရျခင္းသည္ပင္ဘ၀အဓိပၸါယ္ပင္ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ၾကိဳးပမ္းရာတြင္အတိတ္ကိုမေမ႔မေလ်ာ႔သတိနဲ႔ဆင္ျခင္ျပီးသင္ခန္းစာမ်ားရယူ
ႏိုင္ပါသည္။လြန္ကဲစြာျပန္လည္သံုးသပ္ျခင္းျပဳမေနသင္႔ပါ။အတိတ္ဆိုသည္မွာ
ေမ႔ေလ်ာ႔လို႔ရေကာင္းေသာအရာမဟုတ္သလိုလိုအပ္သည္ထက္ပိုမိုဆင္ျခင္ျခင္း
လည္းမျပဳသင္႔ေပ။ငါမေသႏိုင္ေသးဘူး၊အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္ဟူေသာ
အတၱ၏ေျမုာက္ထိုးပင္႔ေကာ္တိုက္တြန္းမႈႏွင္႔ေလာဘ၏ေသြးေဆာင္မႈတို႔သည္
္
္္္္္ဘ၀၏မဆံုးႏိုင္ေသာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကိုျဖစ္ေစႏိုင္သည္။လက္ရွိပစၥဳပၸန္နဲ႔လိုက္ေလ်ာမႈ
မရွိေသာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားျဖင္႔ကံၾကမၼာကိုအားကိုးျပီးစိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္
ဘ၀ထဲမွာတ၀ဲလည္လည္ျဖစ္ေနတတ္မ်ိဳးလဲရွိႏိုင္သည္။
အဲဒါေတြေၾကာင္႔ဘ၀မွာမျဖစ္ႏိုင္တာမရွိဘူး၊မျဖစ္ေသးတာပဲရွိတယ္ဆိုတဲ႔အားေပးမႈကို
ယံုၾကည္ကိုးစားျပီးဘာမဆိုေလာကမွာေမွ်ာ္လင္႔လို႔ရႏိုင္ပါ႔မလား?
လက္ရွိပစၥဳပၸန္ရဲ႕ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈအေပၚစဥ္းစားခ်င္႔ခ်ိန္ႏိုင္ရန္လိုအပ္ပါသည္။
ဤေနရာတြင္ဂရိဒႆနပညာရွင္ၾကီးဆိုကေရးတီး(socrates)ေျပာသလို
ို
“မိမိကိုယ္ကိုသိပါ”(know thyself)ဆိုေသာစကားကိုသတိျပဳသင္႔ေပသည္။
ယေန႔ပစၥဳပၸန္တြင္မိမိသည္မည္သည္႔ေနရာကိုေရာက္ရွိေနသနည္း။
အနာဂတ္ကိုခရီးဆက္ဖို႔ အင္အားဘယ္မွ်ရွိေနသနည္း။
မိမိကိုယ္ကို အရင္သိေအာင္ၾကိဳးစားသင္႔သည္။ ထိုေနာက္မွသာပစၥဳပၸန္ဘ၀ကို
နားလည္ျပီးလက္တကမ္းရွိသည္႔ေအာင္ျမင္မႈအနာဂတ္မွေက်ာ္ျဖတ္ျပီး
ခရီးဆက္ရေပမည္။ဥပမာအားျဖင္႔ေအာက္ထပ္မွအေပၚထပ္သို႔ေရာက္ရွိရန္
ေလွကားတစ္ခု၏ပထမဆံုးေလွကားထစ္ကိုဦးစြာျဖတ္ရေပမည္။
မႈလေနရာႏွင္႔အနီးဆံုးကိုတက္လိုက္ႏိုင္ပါကေနာက္ထပ္ေလွကားထစ္မ်ားကို
ေအာင္ျမင္စြာဆက္တိုက္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ျခင္းျဖင္႔မိမိေမွ်ာ္လင္႔ရာသို႔ေအာင္ျမင္စြာ
ေရာက္ရွိမည္ျဖစ္သည္။လူသားတိုင္းမိမိဘ၀တြင္အနာဂတ္ကိုဘယ္၍ဘယ္မွ်
ဘယ္အတိုင္းအတာထိမဆိုေမွ်ာ္လင္႔ႏိုင္တဲ႔အခြင္႔ရွိေနပါတယ္။ဒါေပမဲ႔လက္ေတြ႕
ပစၥဳပၸန္မွာေရာက္မလာႏိုင္တဲ႔စိတ္ကူးယဥ္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာ႔
ပီပီျပင္ျပင္နားလည္ထားဖို႔ေတာ႔လိုအပ္ပါတယ္။အမွန္တကယ္ရင္ဆိုင္ရမွာက
လက္ရွိေရာက္ေနတဲ႔ဘ၀ကိုပီျပင္စြာနားလည္ျပီးမိမိနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ႔လက္တစ္ကမ္း
ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ၾကိဳးစားေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ပါပဲ။
(ကၽြန္မမွာလည္းေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးရွိေနပါတယ္၊ကၽြန္မရဲ႕ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးလိုပဲလူသားတိုင္းမွာရွိတဲ႔ေမွ်ာ္လင္႔မႈေတြျပည္၀ပါေစ)
မွတ္ယူၾကရမည္ဆိုလွ်င္ရွင္သန္ေနေသာဘ၀သည္အဘယ္အရာအတြက္
အသက္ရွင္ေနၾကရသနည္း။လူတိုင္းအတြက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာႏွစ္သက္ေက်နပ္စရာ
အေျဖမ်ားရွိေနပါလိမ္႔မည္။မိမိအႏွစ္သက္ဆံုးအေျဖမွာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ျဖစ္သည္။
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကင္းေသာဘ၀သည္အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္မည္။ရွင္သန္ေနေသာဘ၀တြင္
ကုန္လြန္ခဲ႔ျပီးေသာအတိတ္ကာလ၊လက္ရွိရင္ဆိုင္ေနရေသာပစၥဳပၸန္ကာလႏွင္႔
ေနာင္လာမဲ႔ေမွ်ာ္လင္႔ရာအနာဂတ္ကာလဟူ၍ရွိေနပါသည္။လက္ရွိရွင္သန္ေနေသာ
လူသား၏ေမွ်ာ္လင္႔ရာသည္အနာဂတ္ျဖစ္ေနသလိုအတိတ္ကာလ၏ျဖစ္ရပ္မ်ားစြာ
ကိုလည္းအနာဂတ္ကာလဲထိသယ္ေဆာင္ေနၾကသည္။အတိတ္၏မွတ္မွတ္သားသား
ပံုရိပ္မ်ားကိုသယ္ေဆာင္၍အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ၾကီးစြာတမ္းတေနျခင္းသည္
ဘ၀ျဖစ္၏။တစ္ခါတစ္ရံပစၥဳပၸန္ကိုေမ႔ေလ်ာ႔ေနတတ္ၾကသည္။ဤသို႔ေသာလူသား၏
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေအာင္ျမင္မႈကားအဘယ္႔နည္း။အတိတ္မွာလည္းမရွိ၊အနာဂတ္မွာလည္း
မရွိ၊ပစၥဳပၸန္၌သာရွိ၏။ရင္ဆိုင္ေနရေသာပစၥဳပၸန္မွသည္ေနာင္လာမည္႔အနာဂတ္
ေအာင္ျမင္ျခင္းအခြင္႔အလမ္းကိုၾကိဳးပမ္းေနရျခင္းသည္ပင္ဘ၀အဓိပၸါယ္ပင္ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ၾကိဳးပမ္းရာတြင္အတိတ္ကိုမေမ႔မေလ်ာ႔သတိနဲ႔ဆင္ျခင္ျပီးသင္ခန္းစာမ်ားရယူ
ႏိုင္ပါသည္။လြန္ကဲစြာျပန္လည္သံုးသပ္ျခင္းျပဳမေနသင္႔ပါ။အတိတ္ဆိုသည္မွာ
ေမ႔ေလ်ာ႔လို႔ရေကာင္းေသာအရာမဟုတ္သလိုလိုအပ္သည္ထက္ပိုမိုဆင္ျခင္ျခင္း
လည္းမျပဳသင္႔ေပ။ငါမေသႏိုင္ေသးဘူး၊အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္ဟူေသာ
အတၱ၏ေျမုာက္ထိုးပင္႔ေကာ္တိုက္တြန္းမႈႏွင္႔ေလာဘ၏ေသြးေဆာင္မႈတို႔သည္
္
္္္္္ဘ၀၏မဆံုးႏိုင္ေသာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကိုျဖစ္ေစႏိုင္သည္။လက္ရွိပစၥဳပၸန္နဲ႔လိုက္ေလ်ာမႈ
မရွိေသာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားျဖင္႔ကံၾကမၼာကိုအားကိုးျပီးစိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္
ဘ၀ထဲမွာတ၀ဲလည္လည္ျဖစ္ေနတတ္မ်ိဳးလဲရွိႏိုင္သည္။
အဲဒါေတြေၾကာင္႔ဘ၀မွာမျဖစ္ႏိုင္တာမရွိဘူး၊မျဖစ္ေသးတာပဲရွိတယ္ဆိုတဲ႔အားေပးမႈကို
ယံုၾကည္ကိုးစားျပီးဘာမဆိုေလာကမွာေမွ်ာ္လင္႔လို႔ရႏိုင္ပါ႔မလား?
လက္ရွိပစၥဳပၸန္ရဲ႕ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈအေပၚစဥ္းစားခ်င္႔ခ်ိန္ႏိုင္ရန္လိုအပ္ပါသည္။
ဤေနရာတြင္ဂရိဒႆနပညာရွင္ၾကီးဆိုကေရးတီး(socrates)ေျပာသလို
ို
“မိမိကိုယ္ကိုသိပါ”(know thyself)ဆိုေသာစကားကိုသတိျပဳသင္႔ေပသည္။
ယေန႔ပစၥဳပၸန္တြင္မိမိသည္မည္သည္႔ေနရာကိုေရာက္ရွိေနသနည္း။
အနာဂတ္ကိုခရီးဆက္ဖို႔ အင္အားဘယ္မွ်ရွိေနသနည္း။
မိမိကိုယ္ကို အရင္သိေအာင္ၾကိဳးစားသင္႔သည္။ ထိုေနာက္မွသာပစၥဳပၸန္ဘ၀ကို
နားလည္ျပီးလက္တကမ္းရွိသည္႔ေအာင္ျမင္မႈအနာဂတ္မွေက်ာ္ျဖတ္ျပီး
ခရီးဆက္ရေပမည္။ဥပမာအားျဖင္႔ေအာက္ထပ္မွအေပၚထပ္သို႔ေရာက္ရွိရန္
ေလွကားတစ္ခု၏ပထမဆံုးေလွကားထစ္ကိုဦးစြာျဖတ္ရေပမည္။
မႈလေနရာႏွင္႔အနီးဆံုးကိုတက္လိုက္ႏိုင္ပါကေနာက္ထပ္ေလွကားထစ္မ်ားကို
ေအာင္ျမင္စြာဆက္တိုက္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ျခင္းျဖင္႔မိမိေမွ်ာ္လင္႔ရာသို႔ေအာင္ျမင္စြာ
ေရာက္ရွိမည္ျဖစ္သည္။လူသားတိုင္းမိမိဘ၀တြင္အနာဂတ္ကိုဘယ္၍ဘယ္မွ်
ဘယ္အတိုင္းအတာထိမဆိုေမွ်ာ္လင္႔ႏိုင္တဲ႔အခြင္႔ရွိေနပါတယ္။ဒါေပမဲ႔လက္ေတြ႕
ပစၥဳပၸန္မွာေရာက္မလာႏိုင္တဲ႔စိတ္ကူးယဥ္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာ႔
ပီပီျပင္ျပင္နားလည္ထားဖို႔ေတာ႔လိုအပ္ပါတယ္။အမွန္တကယ္ရင္ဆိုင္ရမွာက
လက္ရွိေရာက္ေနတဲ႔ဘ၀ကိုပီျပင္စြာနားလည္ျပီးမိမိနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ႔လက္တစ္ကမ္း
ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ၾကိဳးစားေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ပါပဲ။
(ကၽြန္မမွာလည္းေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးရွိေနပါတယ္၊ကၽြန္မရဲ႕ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးလိုပဲလူသားတိုင္းမွာရွိတဲ႔ေမွ်ာ္လင္႔မႈေတြျပည္၀ပါေစ)
1 comment:
can i know ur hopeness?
ayuu lay!
Post a Comment