ႏွလံုးသားထဲကစာေပ

“စာဖတ္ျခင္း”ဟာကၽြန္မအႏွစ္သက္ဆံုးအလုပ္တစ္ခုပါ။စာေတြဖတ္ေနရင္ကၽြန္မေပ်ာ္

ပါတယ္။စာေပကေပးတဲ႔အသိကိုလိုခ်င္ပါတယ္။က်မရဲ႕စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ကမာၻထဲ

ကစာၾကည္႔တိုက္ေလးဘယ္ေတာ႔ဖြင္႔ခြင္႔ရမလဲ။ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလးမွာစာၾကည္႔

ခန္းေလးတစ္ခုရွိေနခ်င္ခဲ႔တယ္။ကၽြန္မအားလပ္ခ်ိန္တိုင္းအသံုးခ်ရမဲ႔သီးသန္႔ေနရာေလး

တစ္ခုအျဖစ္ပါ။(အခုအေဆာင္မွာေနရတဲ႔ကၽြန္မဘယ္မွာစာၾကည္႔ခန္းရွိမလဲ)ဒါေပမဲ႔

ခဏ၊ခဏျပန္ၾကည္႔ခ်င္တဲ႔စာအုပ္ေတြကေတာ႔ကၽြန္မအနား၀န္းက်င္မွာကၽြန္မအလုပ္

စားပြဲေပၚမွာရွိေနတတ္ပါတယ္။တခ်ိဳ႕ေတြလည္းခဏ၊ခဏမဖြင္႔ႏိုင္တဲ႔ေသတၲာေတြ

ထဲမွာပါ။စာေပကေပးတဲ႔ခံစားမႈဆိုတာဘယ္လို၊စာဖတ္ရတဲ႔အရသာ၊စာေတြကိုဘာ

ေၾကာင္႔စြဲခဲ႔ရတယ္ဆိုတာေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ေပွ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေအာင္၊၀မ္းနည္း

စရာေကာင္းေအာင္၊ႏွစ္သက္စရာေကာင္းေအာင္၊ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္စတာ

ေတြကိုခံစားမႈကေမြးဖြားလာတာပါ။အဲဒီခံစားမႈကိုျဖစ္ေစတာအႏုပညာရသပါ။

ရသဆိုတာ“ထပ္ျပန္တလဲလဲခံစားခ်င္ေအာင္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္းပါပဲ”။ရသေျမာက္

တဲ႔အႏုပညာကိုခံစားခြင္႔ၾကံဳျပီဆုိရင္အဲဒီခံစားမႈဟာကၽြန္မကိုကူးစက္ေတာ႔တာပါပဲ။

ကၽြန္မဖတ္တဲ႔စာအုပ္ထဲကဇာတ္ေကာင္ေပ်ာ္ရင္ကၽြန္မလိုက္ေပ်ာ္တတ္တယ္၊

သူူ၀မ္းနည္းရင္ကၽြန္မလဲခံစားရတယ္။ဥပမာ-ဆရာျမသန္းတင္႔ရဲ႕

“ဓါးေတာင္ကိုေက်ာ္၍မီးပင္လယ္ကိုျဖတ္မည္”၀တၲဳကိုဖတ္ျပီးေမ႔လို႔မရေအာင္

ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ပညာမတတ္ေသာ္လဲဘ၀အသက္ရွင္ေရးအတြက္အားမေလွ်ာ႔တမ္း

ၾကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ႔သူ၊စိတ္ထားေကာင္းျပီးအမ်ားအတြက္စဥ္းစားေပးႏိုင္သူ

သံေခ်ာင္းရဲ႕ခံစားမႈဒုကၡေတြ၊ကၽြန္းေလးတစ္ကၽြန္းေပၚကရင္အထိတ္ထိတ္

အျဖစ္အပ်က္မ်ားကအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာရင္ထဲမွာတေျမ႕ေျမ႕ခံစားေစတယ္။

အဲဒီခံစားခ်က္ကေတာ္ေတာ္နဲ႔မေပ်ာက္ႏိုင္ဘူး။အဲဒီလိုရသကိုေပးစြမ္းႏိုင္တဲ႔

စာအုပ္ေတြဟာကၽြန္မမွာရွိတဲ႔အသိစိတ္တစ္ခုကိုေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးလိုက္

သလိုရွင္သန္ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။စာကိုစြဲစြဲျမဲျမဲဖတ္တဲ႔သူဟာ

စာေပကေပးတဲ႔ခံစားမႈေတြေၾကာင္႔အသိစိတ္ဟာအျမဲရွင္သန္ဖြံျဖိဳးေနတယ္။

သီးခံမႈ၊အနစ္နာခံမႈ၊ခြင္႔လႊတ္တတ္မႈစကားလံုးေတြဟာအႏွစ္သာရကိုမသိရင္ကိုယ္

ကရႈံးသလိုပါပဲ။တကယ္တမ္းအဲဒီအမႈအက်င္႔ေၾကာင္႔ရမဲ႔ေအးခ်မ္းမႈဟာအလြန္တန္ဖိုး

ၾကီးမားပါတယ္။ခံစားဖႈးမွာသိႏိုင္တာပါ။ကၽြန္မမွာအဲသလိုစဥ္းစားတတ္တဲ႔အက်င္႔၊

သိျပီးသားအသိကိုလိုက္နာတတ္ေသာအက်င္႔ရေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္တာစာေပလို႔

ကၽြန္မယံုၾကည္ပါတယ္။တကယ္တမ္းစာဖတ္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာအစေလးပဲလိုတာပါ။

အစေလးပဲခက္တာပါ။စာဖတ္က်င္႔ရသြားတဲ႔အခါသိခ်င္စိတ္ေၾကာင္႔စာမ်ိဳးစံုဖတ္

ျဖစ္လာမယ္။အဲသလိုစာစံုဖတ္ရင္းကိုယ္႔၀ါသနာနဲ႔အံ၀င္မဲ႔စာေတြေရြးဖတ္တတ္

လာမယ္။ရသကိုသိလာမွာပါပဲ။အခုေခတ္အေျခအေနမွာစာဖတ္ဖို႕အခ်ိန္အရမ္းရွား

ပါးေနေပမဲ႔အဲဒီရွားပါးတဲ႔အခ်ိန္ထဲကပဲဖတ္ျဖစ္ေအာင္ၾကိိဳးစားသင္႔ပါတယ္။ကၽြန္မ

လည္းစာေတြဖတ္ရင္းအက်င္႔တစ္ခုရေနပါျပီ။သူတစ္ပါးရဲ႕ခံစားမႈေတြကိုကၽြန္မ

ကိုယ္တိုင္ခံစားမိသလိုနားလည္ေပးႏိုင္တာပါပဲ။သူေနရာမွာငါဆိုရင္ဆိုတဲ႔အေတြး

၀င္လာျမဲပါ။ကၽြန္မဘယ္ေလာက္ပဲစိတ္ဆိုးတဲ႔သူျဖစ္ေနပါေစကၽြန္မအေပၚသူ႔ရဲ႕

ေကာင္းတာေလးတစ္ခုရွိေနခဲ႔ရင္အဲဒါေၾကာင္႔ပဲသူကိုနားလည္ေပးဖို႔ကၽြန္မရဲ႕စိတ္

ကအျမဲလႈ႕ံေဆာ္ေနတတ္ပါတယ္။အဲဒီစိတ္ေၾကာင္႔ပဲကိုယ္႔ကိုကိုယ္ႏႈးည႔ံတယ္

လို႔ခံစားမိပါတယ္။ကိုယ္႔ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕လဲအျမဲအံ၀င္တက်ျဖစ္ေနပါတယ္။

(ရင္ထဲမွာရွိတာေလးေတြေရးလိုက္တာပါ။ သီးခံျပီးဖတ္ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္)