ကဗ်ာ

သခၤါရ
“၀ါး” ကနဲစူးစူးရွရွေအာ္ငိုသံနဲ႔
ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနတဲ႔ဘ၀လမ္းကို
စတင္လို႔ ျဖတ္သန္းအျပီးမွာ
“၀ါး”ကနဲ စူးစူးရွရွေအာ္ငိုသံနဲ႔ပဲ
မသိမသာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတယ္.....
ေမွာင္မည္းေနတဲ႔ ဒီခရီးမွာ
မ်က္စိႏွစ္ကြင္းက လင္းေအာင္မစြမ္းႏိုင္ဘူး
တည္႔တည္႔ေလွ်ာက္သူကေလွ်ာက္
ေကာက္ေကြ႔ျပီး ေလွ်ာက္သူကေလွ်ာက္
ေခါင္းေမာ႔ျပီး ေလွ်ာက္သူကေလွ်ာက္
ေခါင္းငံု႔ျပီး ေလွ်ာက္သူကေလွ်ာက္
မာနေတြထား အမုန္းေတြပြားလို႔
ရုးရုးမိုက္မိုက္ ခလုတ္ေတြတိုက္လို႔
မာန္ကမရွိ ဟန္အတိနဲ႔
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခံႏုိင္ရည္ရွိၾကမလဲ
(ေသခ်ာပါတယ္)
ေခ်ာက္ထဲက်မသြားခင္ အခ်ိန္အထိေပါ႔......
ဒီေန႔ငါဟာ မေန႔ကငါလား?
ဒီေန႔သူဟာ မေန႔ကသူလား?
“ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ သာ
မေျပာင္းလဲေသာအရာျဖစ္သည္” တဲ႔
လူတစ္ဦး ေသဆံုးျခင္းဟာ
၀မ္းနည္းစရာပါ
လူတစ္ရာတစ္ေထာင္ေသဆံုးေတာ႔
စာရင္းတစ္ခုျဖစ္တာေပါ႔......
အသက္ေျခာက္ဆယ္ဆိုတာလည္း
တကယ္ေတာ႔ ေခါင္းတိုင္ထက္က
မီးနစ္အနည္းငယ္သာ ၾကာရွည္ခံတဲ႔
မီးခိုးေငြ႔ေလးပါဘဲ......
သူငယ္ခ်င္းေရ
ဘာမွ ပူမေနပါနဲ႔
အခ်ိန္တန္ရင္
ငါတို႔အားလံုး ေသသြားၾကမွာပါ.....
(12.9.03)