အဲဒီေန႔တကၠသိုလ္ေရွ႔ကားမွတ္တိုင္မွာကားေစာင္႔ရင္းၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔အျဖစ္ေလးပါ။
ေက်ာင္းေရွမွတ္တိုင္မွာေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျဖစ္လို႔ျမိဳ႕ထဲျပန္မဲ႔ဆရာ၊ဆရာမေတြ
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအမ်ားအျပားကားေစာင္႔ေနၾကပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ပဲဘြဲ႔လြန္တက္ေနတဲ႔ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ေက်ာင္း၀န္းထဲကထြက္လာ၊ကား
မွတ္တိုင္မေရာက္ခင္ေလးမွာပဲဖိနပ္ေခ်ာ္ျပီးလဲက်ပါတယ္။အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကို
ကားမွတ္တိုင္မွာရွိေနသူအားလံုးျမင္လိုက္ၾကပါတယ္။အဲဒီအခါမွာပဲလူေတြရဲ႕
စိတ္ကိုျမင္ရပါေတာ႔တယ္။ေခ်ာ္လဲတဲ႔မိန္းကေလးကိုၾကည္႔ျပီးမိန္းကေလးေတာ္
ေတာ္မ်ားမ်ားရယ္ၾကပါတယ္။ေယာက်္ားေလးတစ္ခ်ိဳ႕ကလြဲရင္မရယ္ၾကပါဘူး။
အဲဒီမိန္းကေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေယာက်္ားေလးထင္ပါရဲ႕ကူညီထူမေပးလို႔နည္းနည္း
အရွက္ရသက္သာသြားေစပါတယ္။ဒီအျဖစ္ေလးရဲ႔ေနာက္မွာေတြးမိတာကလူ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာသူမ်ားအရွက္ရတဲ႔အေျခေနမွာရယ္ႏိုင္ၾကေသးလားလို႔
ပါ။အျပစ္တင္တာမဟုတ္ေပမဲ႔အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္
အရွက္ရတာကိုရယ္ၾကတာမိန္းကေလးေတြမ်ားေနတာကိုပါ။ပိုျပီးစိတ္မေကာင္း
တာကရယ္မိၾကတဲ႔အားလံုးလိုလိုပညာတတ္ေတြျဖစ္ေနတာပါ။ကၽြန္မတို႔လူမႈအ
သိုင္းအ၀ို္င္းမွာအဲလိုလူတစ္ေယာက္အရွက္ရတာကိုရယ္တတ္ၾကတဲ႔လူဘယ္ႏွစ္
ေယာက္ရွိေနျပီလဲ။အဲဒီလူေတြကိုေရာဘယ္လိုအဆင္႔အတန္းသတ္မွတ္မလဲ။
တကယ္တမ္းလူတစ္ေယာက္အရွက္ရေစတဲ႔အျဖစ္ကို၀ိုင္း၀န္းကူညီႏိုင္ရင္၊စာ
နာနားလည္ႏိုင္ရင္အေကာင္းဆံုးပါ။မစာနာတဲ႔အျပင္ေလွာင္ရယ္တတ္တဲ႔သူ
ရဲ႕စိတ္ဟာဘယ္ေလာက္နိမ္႔က်ေနျပီလဲဆိုတာပိုျပီးျမင္သာလာပါတယ္။
လူတိုင္းမတူဘူးဆိုေပမဲ႔ပညာတတ္အသိုင္းအ၀ိုင္းကပိုျပီးဆင္ျခင္သင္႔ပါတယ္။
(ပညာဆိုတာဘဲြ႕ရျပီးအလုပ္လုပ္လို႔ရတာမ်ိဳးကိုေျပာျခင္းမဟုတ္ပါ။အဲဒီပညာ
ေနာက္ကစဥ္းစားဆင္ျခင္စရာေတြျမွင္႔ေပးေနတာ၊လူမႈေလာကနဲ႔ဆက္စပ္ျပီး
ေတြးေတာသင္ခန္းစာယူစရာ၊ႏႈိင္းယွဥ္ခံစားႏိုင္မႈေတြရွိေနတာကိုပဲဆိုလိုခ်င္
ပါတယ္)။ဒီေနရာမွာဘာသာေရးကိုလဲထည္႔စဥ္းစားမိပါတယ္။နည္းမွန္၊လမ္း
မွန္အရလူတိုင္းမွာကိုးကြယ္မႈဘာသာတရားရွိေနတာမို႔အမွန္ကိုျမင္ႏိုင္ရပါ
မယ္။ဘာသာတရား၊ယဥ္ေက်းမႈ၊အမွန္နဲ႔အမွားဆက္စပ္ေနပါတယ္။အေျခခံ
သေဘာအရအမွန္ကိုသိျမင္မွစစ္မွန္တဲ႔လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းဆိုတာကိုပိုမိုနား
လည္လာႏိုင္မွာပါ။အဲဒီမွာမွစိတ္ဓါတ္ယဥ္ေက်းတယ္ဆိုတာသိျမင္လာမွာပါ။
ဘာသာေရးတရားကိုနက္နက္နဲနဲသိရင္၊ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာကိုျမင္တတ္ရင္
အဲဒီေလာက္ထိစိတ္ဓါတ္ေတြနိမ္႔က်မွာမဟုတ္ပါဘူးလို႔ေတြးမိပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ဒီဘက္ေခတ္မွာဗုဒၶကိုတကယ္သိလို႔၊တရားတကယ္ရွိ္တဲ႔ဆရာ
ေတာ္ေတြကစိတ္ဓါတ္ပိုင္းဆို္င္ရာျပဳျပင္ရမဲ႔တရားေတာ္ေတြကိုလူငယ္ေတြ
အတြက္အေလးထားျပီးေဟာၾကားေနျခင္းပါ။ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ရည္ရႊယ္
ခ်က္ကလူငယ္ေတြအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာျဖဴစင္တဲ႔စိတ္၊စိတ္ဓါတ္ေကာင္းေတြ
ကိန္းေအာင္းဖို႔ဦးတည္တယ္။ေနာက္ထပ္အေရးၾကီးတာတစ္ခုကပတ္၀န္း
က်င္ေကာင္းပါ။ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတဲ႔အထဲမွာမိသားစု၊အေပါင္းအသင္း၊သူငယ္
ခ်င္း၊မိတ္ေဆြအာလံုးပါပါတယ္။ဒီပတ္၀န္းက်င္ကလဲလူတစ္ေယာက္မဟုတ္
တာလုပ္ေနတာကိုမသိသလိုေနမယ္၊မေကာင္းတာကိုလက္ခံအားေပးေနမယ္
ဆိုရင္ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။အဲဒီပတ္၀န္းက်င္မွာၾကီးျပင္း
လာသူေတြဟာကိုယ္႔ကိုယ္ကိုဟုတ္လွျပီလို႔ထင္ေနသူေတြမ်ားေနမွာပါပဲ။
စိတ္ဓါတ္နိမ္႔က်သူေတြကိုျမင္႔တက္လာေအာင္လုပ္ဖို႔၊ညစ္ေထးတဲ႔စိတ္ေတြ
ျဖဴစင္ေစဖို႔ကလူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာတာ၀န္ရွိေနျပန္တာမို႔လူတိုင္းျပဳျပင္ႏိုင္
ေအာင္ၾကိဳးစားသင္႔ပါတယ္။ဒ႔ါအျပင္ဘာသာေရးတရားပတ္၀န္းက်င္ေကာင္း
နဲ႔စာအုပ္ေကာင္းေတြေလ႔လာဖို႔အမ်ားၾကီးလိုအပ္ပါတယ္။စိတ္ဓါတ္ျဖဴစင္
တာနဲ႔အမွ်အလိုလိုျမင္႔ျမတ္လာပါျပီ။အဲဒီစိတ္ဓါတ္ကိုပိုင္ဆိုင္ျပီဆိုရင္ေတာ႔
အဲလိုအမွတ္တမဲ႔သူတပါးအရွက္ရေစတဲ႔အျဖစ္ေလးကိုေတြ႔ရင္ေလွာင္မိ
ၾကေတာ႔မယ္မထင္ပါဘူး။ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္နဲ႔ေဖးမမကူညီႏိုင္ရင္ေတာင္
မေလွာင္ရက္၊မရယ္ရက္ေတာ႔ပါဘူး။ဒါေၾကာင္႔ကိုယ္ကစတင္ျပီးစိတ္ဓါတ္
ျမင္႔တက္ဖို႔ၾကိဳးစားရန္လိုအပ္ေၾကာင္းအဲဒီေန႔အျဖစ္ေလးကကၽြန္မကိုအေတြး
ေတြေမြးဖြားေပးႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။
(ကၽြန္မကိုယ္တုိင္လဲအဲလိုအမွတ္တမဲ႔ဒုကၡေလးေတြမၾကာခဏၾကံဳရဖူးပါ
တယ္။လူတိုင္းၾကံဳးဖူးၾကမွာပါ။ခုလိုမိုးရာသီမွာပဲလူေတြစံုတဲ႔အေ၀းေျပးဂိတ္
၀န္းထဲမွာကၽြန္မေျခေခ်ာ္လဲတဲ႔ေန႔တစ္ေန႔ကိုခုထိမေမ႔ႏိုင္ခဲ႔ဘူး။အဲဒီအခ်ိန္
ထူပူျပီးရွက္လြန္းလို႔ဘယ္သူေတြၾကည္႔ျပီး၊ဘယ္သူေတြရယ္ေနလဲမသိ
ေတာ႔ပါဘူး။လူတိုင္းမ်က္လံုးေတြကၽြန္မဆီေရာက္ေနမွာပဲေတြးျပီးရွက္တာ
ပဲသိပါေတာ႔တယ္။ဒီအခ်ိန္ကၽြန္မတို႔ျမိဳ႔ကသူငယ္ခ်င္းရဲ႔ေမာင္ေလးအကူအ
ညီနဲ႔ရွက္႔ရြံမႈေတြ၊ငိုခ်င္မႈေတြကိုေျပေလ်ာ႔ေစခဲ႔ပါတယ္။အဲဒီေကာင္ေလး
ဟာအျမင္အားျဖင္႔လူေပၚေက်ာ႔ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ေလးအျဖစ္သတ္မွတ္
ျခင္းခံရသူတစ္ေယာက္ပါ။ဒါေပမဲ႔သူရဲ႕ကူညီေဖးမတတ္တဲ႔စိတ္ရင္းကို
အဲဒီေန႔မွသိခြင္႔ရခဲ႔ျပီးဒီေန႔ထိေလးစားမိေနတုန္းပါ။သူကေတာ႔ေမ႔ေန
ေလာက္ျပီျဖစ္ေပမဲ႔ကၽြန္မရဲ႕မေမ႔ႏိုင္တဲ႔ဒီအျဖစ္နဲ႔အတူသူရဲ႕ကူညီတတ္
တဲ႔စိတ္ေလးကိုမၾကာခဏခုလိုေခ်ာ္လဲတဲ႔သူေတြေတြ႔တိုင္း၊အမွတ္တ
မဲ႔ဒုကၡေရာက္တဲ႔သူေတြေတြ႔တိုင္းသတိရေနမိတတ္ပါတယ္။လူတိုင္း
မွာအဲလိုကူညီေဖးမစာနာတတ္တဲ႔စိတ္ေလးေတြရွိေနၾကရင္အရာရာ
ဟာလွပေနေတာ႔မွာပါ)
တကူးတကလာလည္ျပီးဖတ္ေပးတဲ႔အတြက္အမ်ားၾကီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္...........
Tuesday, July 22, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)

No comments:
Post a Comment